donderdag 29 december 2011

kerstmis in 't roze

Deze zomer mocht nichtje Lyn bij wijze van geboortecadeautje onderstaand setje in ontvangst nemen: 
Mama Nele (mijn zus dus) was in de wolken. Het stofje was helemaal haar ding! Dus kwam er met kerstmis een vervolg:
Vrolijk kerstfeest en gelukkig nieuwjaar, Lyntje!

over bloggen en concepten...

Vorige week kon ik eindelijk op het knopje 'publiceren' klikken, van een bericht dat ik al een eindje terug uitgeschreven had... Ik vind namelijk dat geboortecadeautjes niet geblogd kunnen worden zolang ze niet afgegeven zijn, kwestie van verrassing en zo...
Aldus maakte ik het bericht al blogklaar begin december, bewaarde het als 'concept', en wachtte geduldig tot het werkkerstfeestje om het cadeautje te overhandigen. Daarna mocht het de blogwereld in!
Helaas, wat ik niet wist, is dat het bericht dan gepubliceerd wordt op de datum dat het werd aangemaakt... En dat was niet de bedoeling... Iemand een idee of en hoe je dit kan aanpassen? 
Voor de nieuwsgierigen: het gaat over dit naaisel:

zaterdag 17 december 2011

heerlijk zacht...

Ik ben er een tijdje aan bezig geweest, aan de kaptrui van Heidi & Finn... Het was ons gezamenlijk project... En nu, na dit, is hij eindelijk af! 
Wat af is, moet onmiddellijk gedragen worden, niet? Met als gevolg dat ik, na 1 schooldag, een vervuild exemplaar terugzag... Maar goed, kijk tussen de verfvlekken door, en zie een heerlijk zachte kaptrui...
(Ik kon al 't een en 't ander verbergen door de mouwen wat om te plooien... ;-)
Nicky velours, ik heb het er wel voor... Beide stofjes komen van Oostende. De knoopjes van bij bambiblauw
Ik overweeg sterk om ook voor de andere dochter een exemplaar te maken... Wordt mogelijk vervolgd dus...

zaterdag 10 december 2011

hiep hiep hoera!

De tijd vliegt... Exact 5 jaar geleden voelde ik dat het niet lang meer zou duren... De start van mijn carrière als mama... 
Het kleine lieve wezentje dat 5 jaar geleden van plan was de wereld met haar eigen ogen te gaan ontdekken, is ondertussen al uitgegroeid tot een kwebbelend jong dametje met een eigen gedacht. 't Is schoon om je eigen kinderen te zien groeien en bloeien...
Maar goed, verjaardagen moeten gevierd worden! (Althans die van de kindjes...)
Dus zetten we ons aan het bakken. Van haar kreeg ik de tip om dit recept te gebruiken. Amai, van licht en luchtig en lekker gesproken! Natuurlijk kwam er ook wat versiering aan te pas, met dit als resultaat...
Aan Els en alle kindjes van de klas: smakelijk!!

Sint

Het is ondertussen al wel een weekje geleden, maar de lieve goede sint reed ook dit jaar ons huisje niet stilletjes voorbij... Ja, ze waren flink geweest, de dochters, dus kwam er in de schoentjes iets in de plaats van de wortel voor slecht-weer-vandaag, het pintje voor piet en het fruitsapje voor sint...
De decembermaand is bij ons een echte feestmaand. Er moesten dat weekend dus ook uitnodigingen voor een verjaardagsfeestje gemaakt worden, en daarbij kwam het sintgeschenk enorm goed van pas...
Stofje kiezen en... zakjes stikken! Fier als een gieter zette Stien zich aan het naaien met HAAR naaimachine...
 En stof knippen mocht deze keer wel met mama's stofschaar!
Op de zakjes werden de namen van de kindjes geschreven met mama's stofkrijt. En in de zakjes? Daar kwamen de uitnodigingen. Als een echte postbode stak Stien de zakjes maandag zorgvuldig in de postvakjes van de klasgenootjes... 

zaterdag 3 december 2011

Bonnie

Een tijdje geleden al beviel een collega van een dochtertje. Vandaag kon ik haar eindelijk het geboortecadeautje overhandigen...
Tijdens haar zwangerschap kreeg de naaimicrobe haar ook te pakken. Enthousiast als ik was gaf ik haar een ganse waslijst sites en blogs door waar ze heel wat inspiratie kon opdoen... 
En natuurlijk kon een zelfgenaaid cadeautje niet uitblijven!

Het patroontje werd gemaakt volgens deze eenvoudige uitleg.
De verdere inspiratie haalde ik gewoon van het geboortekaartje!
Qua kleur was het egelstofje van bij bambiblauw ideaal. Het stofje van de voorkant komt van bij koekepeertje, net als de applicatie. De ouders zijn grote fan van dergelijke volkswagen-busjes, dus deze moest en zou erop komen... 
Qua originaliteit kon het geboortekaartje trouwens wel tellen! Op de achterkant stond uitgelegd hoe je het busje kon knippen en in elkaar plooien, zodat je een echt 3D-model kreeg...
En nu maar hopen dat ze er veel deugd van heeft... Welkom, lieve Bonnie!

zondag 27 november 2011

bloempjes

Deze voormiddag naar 'de vitrine' geweest. Amai, wat een volk!
Véél leuke dingen gezien... En ook wat gekocht, ja... 
Stofjes van bij vermiljoen, vooraf besteld via de webshop, dus gewoon af te halen. Ik zou anders niet kunnen kiezen hebben...
Oorringen en een ring van bij Hilde Groven, om even bij weg te dromen...
En Stien had bij mamie-s een diadeem gezien, een roze, die wou ze zo graag... Ze had er heel wat duurdere dingen kunnen uitkiezen vandaag, dus ja, ze mocht er wel eentje hebben.
Deze namiddag, terwijl zus in bed zat, hebben we bloemen gemaakt voor erop. Stof- en knoopkeuze werd gemaakt door Stien... 

Leuk, zo samen bezig zijn, ze krijgt de smaak wel goed te pakken!


En om niet te vergeten hoe je snel zo'n bloempje in elkaar krijgt: de handleiding!
1. knip een cirkel uit met diameter dubbel zoveel als de diameter van de uiteindelijke bloem (ik nam 12 cm diameter, 'toevallig' de diameter van een vaas, zéér handig...)
2. naai in het midden een klein elastiekje vast, zodat je een lusje krijgt
3. op zo'n 2 à 3 mm van de rand naai je kleine steekjes van zo'n 2 à 3 mm, op en neer
4. draad goed aantrekken, de rand fronst naar binnen (plaats waar het knoopje komt), het elastiekje zit aan de achterkant
5. dichtnaaien en knoopje erop
Klaar!
Het elastiekje schuif je over de diadeem, zo blijft de bloem mooi zitten. 
En hoe meer bloemen, hoe veelzijdiger de diadeem!

vrijdag 25 november 2011

opvolging verzekerd

Vorige week zag Stien m'n naaimachine staan, en vroeg: "Mama, mag ik ook eens naaien?" Dat liet ik me geen twee keer zeggen! 
Ik liet vallen waarmee ik bezig was - "natuurlijk meisje" - en moest niet eens nadenken over een project. Gewoon wat rechtdoor stikken, dat zou wel moeten lukken. Dus als ik een stofje dubbel vouw, langs onder- en zijkant laat dichtstikken, dan heeft ze ineens een zakje. Niet veel speciaals, maar dochterlief zag het al helemaal zitten. Een stofje? Moest ze niet kiezen, "gewoon wit, mama, dan kan ik er iets op tekenen met je stofpotlood". Tja, toch zalig als ze met zoiets eenvoudigs zo tevreden zijn... 
Trots als ze was wou ze ook wel eens voor de foto poseren.
Te korte beentjes om het pedaal te bedienen? Daar hebben we wel een oplossing voor; lang leve de tripp trapp!
Ze vond het leuk, was apetrots, en wou het nog wel eens doen. Kleertjes maken voor haar knuffel 'grote vriend', bijvoorbeeld...


In haar 'sinterklaasverlangboek' plakte ze trouwens o.a. een speelgoed-naaimachine. Zo'n roos, plastic geval. En weet je wat sinterklaas haar zal brengen? Juist, ja... Sssst, niet verklappen hé...

zaterdag 19 november 2011

niet-meer-zo-kale-muts

In navolging van mijn vorige bericht: ja, er werd gehaakt in 'De Ardennen'! Niet veel, maar net genoeg om de muts af te werken...
Eerst dacht ik aan dit:
(Met mijn welgemeende excuses voor de onscherpe foto, ik kreeg het maar niet beter... Hoge nood aan een beter fototoestel!)

Maar dat vond juffrouw Stien niet goed... 't Is wat, een dochter met een eigen gedacht...
Uiteindelijk is het dit geworden:
Nu nog de sjaal breien...

woensdag 9 november 2011

kale muts

Er wordt hier momenteel in stukjes en brokjes aan vanalles tegelijk gewerkt... Ik had gedacht dit nooit te doen, wegens gevaar van dingen-onafgewerkt-laten-liggen, maar zie, ik heb me er al aan laten vangen...
In de maak: 
- tricot-t-shirt, een studiostik-productie, gestart op de tricot-avond 
- kaptrui, geknipt en deels ineen gestoken
- gebreid vestje voor de jongste dochter, nog véél werk aan...
- sjaal en bijpassende muts voor de oudste dochter
En dan zwijg ik vooral over de projecten die in mijn hoofd schreeuwen om uitgevoerd te worden, waarvoor 'mijn vingers jeuken', maar waarvoor 24 uur per dag veel te weinig is...

Maar goed. Die sjaal met muts. Daarover wou ik het hebben. De sjaal moet eerlijk gezegd nog opgezet worden, maar de muts, daar zit al meer schot in de zaak. Momenteel ziet ze er zo uit (met dank aan Nele84 die me vandaag attent maakte op de fantastische functie MacBook-iWork-Keynote-Direct Alfa!):


De muts is gemaakt volgens dit patroon. Eenvoudig model, perfect project voor de breiers-met-nog-niet-zoveel-ervaring! Enkel rechtse en averechtse steken, en af en toe een beetje minderen (= 2 steken samen breien). De muts valt wel ietsje te ruim uit nu, dus plooide ik het boordje om en naaide ik het vast.

Maar... nu is het wel een beetje kaal, toch? Maar dat wist ik op voorhand. Dus had ik direct nog iets anders in mijn hoofd. Een bloem of zo. In felrood. Blauw en rood, ik heb daar een zwak voor...

Ik schafte mij tijdens mijn laatste zwangerschap dit boek aan: 


Een waar genot om hierin te bladeren! Zelfs groenten en fruit kunnen gehaakt of gebreid worden. Wat dacht je bijvoorbeeld van asperges of radijzen? En uiteraard, kersen, mijn eerste en tot nu toe enige volbrachte project uit dit boek...


Nu nog kiezen wat er op de muts komt en uitvoeren. Wat dit laatste betreft heb ik hoopvolle vooruitzichten: dit weekend gaan we met zo'n slordige 36 man/vrouw/kinderen op weekend naar 'De Ardennen'. Altijd iets om naar uit te kijken! Veel staat er niet op de planning, behalve gezellig samenzijn, eten en drinken, wandelen in de prachtige natuur, spelen met de kinderen of doen waar je goesting in hebt. Voor mijn part breien en/of haken dus! 

maandag 24 oktober 2011

kabouters

Mijn eerste zelfgemaakte geboortecadeautje heeft eindelijk een nieuwe eigenaar! 




Al maanden ligt het te wachten op de geboorte van het kleintje, en vorige week was het eindelijk zover... Welcome to the world, Margot!!


Inhoud van het pakketje: een dekentje (geïnspireerd door posts als deze), een pamperzakje (patroon van hier), en een zelf uitgemeten en uitgetekende 'zakdoekdoosovertrek'. 

Lap... getagd!


Ik las het al hier en daar eens op een blog, vond het wel leuk om te lezen, maar nooit gedacht dat het ooit mijn beurt zou zijn... En toen zag ik even terug mijn naam verschijnen bij deze mede-Studio-Stikster... Lap, getagd! 


Ok dan, 10 dingen over mezelf, ik zal mijn best doen... Hier gaan we:

1. Ik schrijf niet graag over mezelf. Ik gebruik niet zo graag het woord 'ik'. Ik denk vaak (soms een beetje te veel) in functie van 'de ander'. Dus geef ik er niet om als jullie na het lezen van dit eerste punt gewoon doorgaan met het lezen van andere blogs...

2. Ik werk (ook soms een beetje te veel) in revalidatiecentrum 'Klim Op' in Eeklo. Als psychologe en logopediste. Daarnaast heb ik, samen met een collega, ook een eigen logopediepraktijk. De combinatie is heel leuk, maar met een gezin met jonge kindjes nu wat te veel. Ik hoop dat hier binnenkort wat verandering in komt...

3. Onze dochter gaat naar een freinetschool. Bewust voor gekozen. Zowel mijn man als ikzelf (want daar moet hier dus over gesproken worden...) zijn niet zo'n grote babbelaars, laten in groep anderen praten en observeren zelf liever, laten soms vaak wat over ons heen lopen/praten, vinden het moeilijk om in groep onze mening te geven, en zo kan ik nog wel even doorgaan. We vinden het belangrijk om onze dochters op z'n minst de kans te geven om te ontplooien naar open, zelfstandige dametjes met wat meer zelfvertrouwen dan hun ouders. Vandaar. Freinet dus. Waar er naar de kinderen geluisterd wordt, i.p.v. opgelegd van buitenaf en monddood gemaakt. Nog steeds heel tevreden over deze keuze!

4. Ik ben niet getrouwd. En ik weet ook niet of het er ooit van komt. In elk geval nooit zo met alles erop en eraan. Brrr, echt niets voor ons... Wie weet, ooit, in héél beperkte familiekring. Ik laat het jullie dan wel weten. Achteraf...

5. Ik ben een piekeraar... En dan nog vooral 's nachts. Kan er niets aan doen, het gebeurt gewoon... Dingen waar ik aan denk, die ik niet mag vergeten, die ik nog moet doen, 't flitst dan gewoon allemaal door mijn hoofd en ik kan het moeilijk loslaten... Maar ik heb er iets op gevonden. Naast ons bed ligt een klein notitieblokje en een balpen. Bij een piekermoment wordt alles gewoon opgeschreven en kan de nacht verder slapend worden doorgebracht. Werkt wonderwel!

6. Ik heb een perfectionistische geest. Zomaar geërfd, het hoort gewoon bij mij. Is vaak heel tijdrovend en dus vervelend. Heb dit bericht al 100 keer nagelezen en aangepast voor ik op 'publiceren' klikte... Gelukkig heeft een perfectionistische ingesteldheid soms ook wel z'n voordelen...

7. Ik ben een overtuigd mac-gebruiker. Gewoon, omdat het beter is...

8. Ik heb een zwak voor chocolade. En een buik die naar mijn mening ietsje te vooruitstekend is. Een zéér moeilijke combinatie...

9. Ik had vroeger lang haar. Heel lang haar... Kon er bijna op zitten. Tijdens het eerste jaar op kot had ik er ineens genoeg van. Al dat haar overal... Dus: schaar erin, vlecht eraf! Ik heb hem hier nog ergens liggen... Als iemand iets kan doen met een vlecht van enkele tientallen centimeters, laat mij dan maar iets weten...

10. Ik hou om een of andere reden enorm van het 'beletselteken'... Maar misschien is dit overbodige informatie...

Ziezo. 
Op mijn beurt geef ik de fakkel door: lots of liliHilde@homeNele84, you're tagged, go girls!

dinsdag 20 september 2011

update

Er valt vanalles te vertellen, te beginnen met dit:
Dochter Stien is 2 weken terug op 't laatste moment ingeschreven voor balletles... Jaja, balletles... We weten al langer dat dansen wel haar ding is, dat ze van kleine, fijne échte meisjesdingen houdt, dat roze haar lievelingskleur is,... Eigenlijk was het logisch, ballet, maar toch... Als je daar zelf helemaal niets van afweet, en van nature al een twijfelaar bent, wordt die stap niet gauw gezet... Uiteindelijk besloten we dat we het gewoon maar moesten proberen, en dan zien we wel. Amai, het kind haar gezicht toen we haar vroegen of ze zin had om ballet te doen... Ze zag het volledig zitten, en de foto's op de site van de school waar we ze uiteindelijk inschreven, deden haar al dromen van een mooie balletcarrière... Er moest niet veel meer getwijfeld worden! De volgende zaterdag kon er gelukkig nog net ingeschreven worden, en in de namiddag werd al onmiddellijk alle vestimentaire toebehoren aangeschaft. Man, was dat kind gelukkig met haar varkentjesroze tutu! Ze heeft toen het ganse weekend van 'show' gedaan, ze glunderde! Poseren voor de foto deed ze dan ook maar al te graag...
Geef toe, een natuurtalent, niet? En dan had ze nog niet eens les gehad ;-)
Ik vond dat dit op zijn minst een bijhorend tasje verdiende om alles netjes op te bergen, want voor zo'n kostuum moet zorg gedragen worden! Dus kroop ik maar achter de naaimachine. De stofkeuze liet ik volledig aan de dochter over, en ja, ze bleef bij het rozige thema... Het alombekende patroon vond ik hier, maar ik maakte het zonder ritszakje vooraan ('t moest snel gaan, de week erna had ze al haar eerste les!). De lintjes maakte ik zelf, gewoon uit de stof die ik als voering gebruikte. Met dit resultaat, door dochterlief vakkundig op de grond tentoongespreid:
Ikzelf nam vorige zaterdag verlof om toch haar eerste balletles mee te kunnen maken... Helaas, geen ouders toegelaten tijdens de les! En toch was het de moeite, al die kleine huppeltjes in hun roze kostuumpjes. Stien haar gezicht toen ze uit de les kwam, sprak ook boekdelen: dit is een goeie beslissing geweest! Ze vraagt nu zelfs geregeld wanneer het terug zaterdag is, ze ziet zo uit naar haar volgende les. Hier wordt deze mama vrolijk van!

Vorige zaterdag hadden we ook de eer uitgenodigd te zijn voor een trouwfeest. Een ideale gelegenheid om het Van Katoen Halterjurkje van Mme Zsazsa toch nog te maken! Want een zomerversie is er, wegens tijdgebrek en andere projecten, bij mij niet van gekomen... Stofjes komen uit Oostende (rood en blauw, mijn favoriete kleurcombinatie voor 't moment!), elastische biais onderaan en kersapplicatie komen van bij bambiblauw. Die elastische biais, wat een uitvinding! Alleen moet ik hem de volgende keer wat meer spannen bij het aanstikken, het boordje heeft de neiging wat om te krullen... 

Voor de opmerkzame geesten: ja, mijn linkerkant komt over mijn rechterkant i.p.v. omgekeerd, maar dat is bewust zo gekozen, omwille van 'mammomorfologische' redenen...


En ondertussen gebeurde vorige donderdag, 15 september, ook dit:
Helaas, groot feest was het niet, 't arm schaapje was ziek... En ze is er nog altijd niet door, integendeel, de koorts steekt terug de kop op... We hopen op beterschap, zondag is namelijk haar feest!! Gelukkig ziet ze er zelf niet zo overdreven van af, ze lacht nog, speelt nog, eet nog vrij goed, slaapt vrij goed,... Ach wat, ze is een sterke meid, ze komt er wel terug bovenop! 

woensdag 14 september 2011

fier

Het moet hier niet altijd over de kindjes en mijn naaisels gaan.
Deze keer is het de beurt aan mijn liefste, 'papakers'. 
Ik ben best wel fier op zijn 16 en 19!!

zaterdag 3 september 2011

De pennenzak voor euh... dubbele perfectionisten?

Pennenzakken, ik zag al een aantal prachtexemplaren de revue passeren in blogland. En ik heb al van kindsbeen af een zwak voor alles wat met schrijfgerief te maken heeft, dus ik moest er gewoon ook een maken. Voor mezelf. Als oefenexemplaar. Zodat ik volgend schooljaar, tegen de tijd dat dochterlief klaar is voor het eerste leerjaar, een voor haar kan maken. 


De stofkeuze was snel gemaakt. Mijn eerste stofaankoop, bij vermiljoen, een stofje dat ik nog steeds prachtig vind! Ik maakte er al een kleedje uit voor Stien, mijn eerste naaiproject! ('t stofje zit hoofdzakelijk aan de achterkant...)




En nog een kleinigheidje tussendoor, om mijn naaimachinenaalden in stijl op te bergen (patroon: piramidetasje van eloleo): 




Maar een pennenzak dus. Patroon? Niet moeilijk te vinden, en gezien ik een beetje perfectionistisch ben, ging ik resoluut voor deze versie. Heldere uitleg, duidelijk foto's, alles ging naar wens! Maar dan, stap 5 van het perfectionistenexemplaar... Gefoefel en gepruts alom, dat met die speldjes voor de hoeken en zo... Tot ik op het idee kwam om de binnenstof exact op de buitenstof te leggen, en dan het stiksel van op de buitenstof eenvoudigweg te overstikken. (Wie het al eens maakte, zal hopelijk een beetje begrijpen wat ik bedoel...) Als je een beetje nauwkeurig werkt, geeft dit een perfect resultaat, zonder gefoefel met speldjes in de hoeken! Een voldaan, trots gevoel gaf het mij... En er zijn nog voordelen:


- Voering en buitenstof zijn aan elkaar gestikt, dus geen last van 'imperfecte verschuivingen', zoals 'anoniem' aanhaalt...


- Stap 1, 2 én 3 van het perfectionistenexemplaar kunnen zowaar overgeslagen worden! Geen losgetorn en gehecht nodig dus. Enkel ervoor zorgen dat de naad waar buitenstof en voering aan elkaar gestikt zijn (wat dus hier losgetornd en gehecht wordt), op de loodlijn van je tekendriehoek komt te liggen, zorgen dat je zowel links als rechts 3 cm uitkomt, lijn tekenen op ofwel buitenstof, ofwel voering, en het boeltje stikken. Voila!


Wegens enthousiasme over deze vereenvoudiging, geen foto's van de werkvorderingen... Jullie zullen genoegen moeten nemen met het eindresultaat:




Wat ik nog bedacht toen ik het eindresultaat aanschouwde: als je een rits gebruikt die je langs beide kanten kan openen en sluiten, dan heb je zowaar een omkeerbare pennenzak! 


Maar dat is voor een volgende keer...

Des winters

Tot een paar dagen terug zat ik al helemaal in herfst- en winterstemming. De zomer was voorbij, zo scheen. Tijd dus om op meisjeslaarsjesjacht te gaan! En het was niets te vroeg... Ik ben een twijfelaar, een eeuwige twijfelaar... Maar soms val ik op iets waarvan ik direct weet: dat is het! Zo ook bij de laarsjes voor Stien. Het had geen zin om verder te zoeken, ik wist dat ik niets beter zou vinden. Dus hop, naar de winkel! De laarzen waren oorspronkelijk beschikbaar van maat 24 tot maat 41, in 4 kleuren. Van de kleur die ik wou, waren er echter slechts 2 maten meer... Maar het geluk was aan onze kant, er was nog een 28!




Ze heeft ze (gelukkig) nog niet echt kunnen aandoen, gezien het tegenwoordig meer weer is voor dit:




(Dat ze ze vandaag bij het naar binnen komen in het oog kreeg, en er dan maar in haar blootje mee heeft rondgelopen, daar zwijg ik nu even over...)


Maar dan... Kleine zus verdiende ook wel iets, vond ik... Ze stapt dan wel nog niet rond, rechttrekken gaat tegenwoordig voor niets, en het liefst nog aan mijn broek/rok/been. Met een beetje geluk zet ze haar eerste stapjes aan de hand op haar verjaardag! Niet dat ze hiervoor echt schoentjes nodig heeft, maar ik wou toch iets moois, praktisch én degelijk voor aan haar voetjes. In de Quartier Bricolé had ik al af en toe schitterende dingen zien staan in de etalage. Ik ging op onderzoek, en kwam uit bij dit merk: caval. Op en top Belgisch, en o zo mooi... Bijna bij toeval ontdekte ik dat er bij hippeschoentjes tot eind augustus wat korting te rapen viel, dus mooi meegenomen! Voetjes gemeten, maat uitgezocht, besteld en... voila, enkele dagen later aan huis geleverd! 



Geef toe, staat ze er niet beeldig mee?



En nu nog leren stappen...

vrijdag 26 augustus 2011

Er was eens... een mini-roodkapje!

Na heel wat naais voor grote zus, werd het eens tijd dat ook kleine zus aan de beurt kwam. Dit stofje, hier gekocht, daar ben ik echt weg van. In combinatie met een patroon uit de ottobre (4/2011) zag ik het al helemaal voor me! Toen kreeg ik dit in de mailbox, en wist ik dat het een heus pakje zou worden. 


Ik zette me aan het naaien, startte met het shirtje. And this is the result:




Het shirtje vlotte eigenlijk wel goed, ook over het biesje aan de hals en mouwtjes ben ik vrij tevreden. Alleen... er moeten eigenlijk nog drukknoopjes op aan de hals, maar dat durf ik niet zo goed... Ik heb schrik het helemaal te verknoeien, en een shirtje met gaatjes over te houden... Zou toch zonde zijn? En ik ben blijkbaar ook niet de enige met deze schrik... Als dit naaiwonder al dezelfde zorgen heeft, dan zijn die zorgen toch niet zo onterecht, denk ik dan...
En ja hoor, de tips kwamen eraan, hier bijvoorbeeld... Maar toch... Weet je, eigenlijk vind ik het wel ok zo, dus misschien dat ik het (voorlopig) zo laat tot ik ergens een potje 'drukknopenzelfvertrouwen' gevonden heb. Wat denken jullie?




En dan, het broekje. Ik had het voordien al eens bekeken, leek me wel te doen in een avondje Studio Stik. En dat is het eigenlijk wel, alleen is wat meer ervaring met broekjes wel handig, zodat je geen zo'n stommiteiten tegenkomt als ik... Gewapend met de overlock zag ik het al helemaal zitten. Ik volgde plichtsbewust de beschrijving uit de ottobre, maar kwam toen tot een vervelende constatatie... Ik had een smalle en een brede broekspijp, een 'voorpandbeen' en een 'achterpandbeen'... 


Waarschijnlijk zitten hier nu enkelen van jullie te gniffelen, wetende wat er fout liep (misschien uit ervaring?),  en hebben jullie nu al door hoe dit te herstellen was. Maar ik niet dus... Ik geraakte er echt niet meer uit, besloot dat broekjes maken echt wel ingewikkeld kan zijn, en riep (uiteraard) hulp in van de buurstudiostiksters. Maar ach, hoezeer ik ook hoopte dat iemand mij iets anders zou zeggen, het verdict was: helemaal losmaken en opnieuw beginnen! En zo geschiedde...


Ik had amper een half uur geoverlockt, en de rest van de avond dezelfde overlocksteek losgetornd... Ik geef toe, er bestaan leukere dingen, maar in goed gezelschap viel het eigenlijk best wel mee. Toch lichte frustratie, vooral gezien ik in mijn nabije omgeving een aantal zeer mooie broekjes zag verschijnen! Maar goed, toen de meesten al aan het opkramen waren, kon ik eindelijk opnieuw beginnen (ik moest en ik zou een broekje meedoen naar huis!). In een paar minuten zat het ding terug in elkaar, en weet je wat? Ik kwam tot de conclusie dat ik eigenlijk enkel de zijnaden had moeten losmaken, de rest zat wel goed aan elkaar... Ach wat, gedane zaken nemen geen keer. Enkel de boordstof moest er nog aan, maar daar kon ik niet meer aan beginnen, de Studio Stik-avond was helaas ten einde... 


Maar... dat ik de ganse nacht zou wakker liggen van een onafgewerkt broekje? Forget it! Ik haalde thuis snel nog de overlock boven, maakte in amper een kwartier de boordstof vast, en kon gerust gaan slapen... Het was me gelukt: een broekje in 1 avond! Ik wist dat ik het kon! ;-) 




En dan... de combinatie!




En een tevreden baby, daar doen we het toch voor hé...


donderdag 11 augustus 2011

Roodkapje, waar ga je heen?

Mijn eerste tweede tricotprojectje! (Het eerste, daar was ik niet zo tevreden over, dus daar spreek ik niet meer over...  Maar dank zij de ontzettend handige tips van deze dame gaf ik het niet op!) En dit is het resultaat:
Een speelkleedje! 
Het patroon komt uit een ottobre van het voorjaar, een t-shirtje, wat ik zelf wat aangepast en verlengd heb naar een kleedje. 
De stof waar ik van bij het eerste zicht verzot op was/ben, komt van bij koekepeertje, net om de hoek van onze straat!
De boordstof kocht ik bij Verkempinck in Oostende. 


't Was wel even sukkelen om het onderaan afgewerkt te krijgen... Ik wou per se afwerken met een dubbel stiksel, maar dat bleek toch niet zo simpel in tricot. Uiteindelijk, na wat gefoefel, lukte het toch behoorlijk. Ik ben niet zo helemaal tevreden met het resultaat; buitenkant is wel ok, binnenkant klopt af en toe niet helemaal...


Maar ach wat, dochterlief vindt het mooi, wil het niet meer uit doen, dus... 
Ideaal voor op de glijbaan,
de schommel,
en... de trampoline!



zaterdag 6 augustus 2011

blauw-rood

Manlief is gisteren gaan rocken. 't Kot voor mij en de kindjes alleen dus. 


Meestal verlopen de avonden dan wat gelijkaardig: na de alle-tijd-en-energie-voor-de-kindjes, als ze in bed zitten, wordt de naaimachine bovengehaald... 
Eindelijk kon ik afwerken waar ik al een hele tijd mee in mijn hoofd zit! Na het uittekenen van wat het zo ongeveer moest worden, patroon zoeken om me op te baseren, aanpassen van 't patroon, stof knippen, uitdokteren in welke volgorde en hoe ik nu alles best aan elkaar stik, stikken uiteraard, enz., kon ik gisteren eindelijk de knopen aannaaien. 


Klaar! En dit is het resultaat: 


Voorkant:

Achterkant:

 Een dochter die denkt dat ze zo vleugels heeft ;-)



Mijn label al gezien? Vanaf nu te vinden in elk ding dat vanonder mijn naaimachine komt!




Een beetje een onscherpe foto, ik weet het, maar we hebben nu eenmaal een vrij eenvoudig fototoestel waarmee ik niet altijd kan doen wat ik wil... Een goed fototoestel staat op mijn verlanglijstje, als iemand suggesties heeft waarvoor ik het beste spaar, laat het me gerust weten!


Oh ja, iemand gezien dat het voorpand, de 'bulle bleu' van petit pan (hier gekocht), een naad heeft in het midden? Nee? Goed dan, dat is de bedoeling ;-)

donderdag 4 augustus 2011

3,2,1,... start!

Mijn eerste blogbericht, spannend...

Ik ben al eventjes bezig met het volgen van blogs, en heb de hoge verslavingsfactor daarvan al kunnen ondervinden... Toch dacht ik er al een eindje aan om zelf ook een blog aan te maken, maar pietje precies als ik ben, moest het lay-out-gewijs wel eerst wat op punt staan vooraleer ik het allemaal op het net gooi...
En nu denk ik dat ik zover ben... Denk ik, mogelijk verander ik er hier en daar wel iets aan in de loop van de tijd... Maar dat doet er eigenlijk niet toe...

Een blog dus... Waarom eigenlijk? Ik vind het fantastisch om mee te kunnen genieten van alle creatieve maaksels van heel wat bloggende dames. Laat staan alle inspiratie en praktische tips die daaruit volgen! 
Zelf ben ik sinds mijn laatste zwangerschapsverlof ook achter de naaimachine gekropen (met dank aan iedereen die wel weet wie ik bedoel), en ben eigenlijk best wel trots op wat er tot nu toe vanonder is gekomen. En dat wil ik graag laten zien aan iedereen die het wil. En wie het niet wil, die moet maar niet komen kijken zeker? 
Daarnaast vind ik het ook leuk voor mezelf, bij wijze van 'naslagwerk'... 

Kleine bedenking: ik ben een fulltime werkende mama van 2 kindjes, met een normaal huishouden waar toch wel wat tijd in kruipt, én met een zee van projecten in het hoofd maar slechts 24 uur op een dag... Met wat voor frequentie hier dus berichtjes zullen gepost worden? Geen idee... Ik ga er maar van uit dat er niemand zit te wachten op berichtjes van mijn kant, dan kan ik me ook niet schuldig voelen als ik hier even niets van mij heb laten horen, ok? ;-)

Maar goed, dit alles gezegd zijnde, tel ik nu officieel af...
3...
2...
1...
start!

En nu ga ik nog wat naaien...