Dochter Stien is 2 weken terug op 't laatste moment ingeschreven voor balletles... Jaja, balletles... We weten al langer dat dansen wel haar ding is, dat ze van kleine, fijne échte meisjesdingen houdt, dat roze haar lievelingskleur is,... Eigenlijk was het logisch, ballet, maar toch... Als je daar zelf helemaal niets van afweet, en van nature al een twijfelaar bent, wordt die stap niet gauw gezet... Uiteindelijk besloten we dat we het gewoon maar moesten proberen, en dan zien we wel. Amai, het kind haar gezicht toen we haar vroegen of ze zin had om ballet te doen... Ze zag het volledig zitten, en de foto's op de site van de school waar we ze uiteindelijk inschreven, deden haar al dromen van een mooie balletcarrière... Er moest niet veel meer getwijfeld worden! De volgende zaterdag kon er gelukkig nog net ingeschreven worden, en in de namiddag werd al onmiddellijk alle vestimentaire toebehoren aangeschaft. Man, was dat kind gelukkig met haar varkentjesroze tutu! Ze heeft toen het ganse weekend van 'show' gedaan, ze glunderde! Poseren voor de foto deed ze dan ook maar al te graag...
Geef toe, een natuurtalent, niet? En dan had ze nog niet eens les gehad ;-)
Ik vond dat dit op zijn minst een bijhorend tasje verdiende om alles netjes op te bergen, want voor zo'n kostuum moet zorg gedragen worden! Dus kroop ik maar achter de naaimachine. De stofkeuze liet ik volledig aan de dochter over, en ja, ze bleef bij het rozige thema... Het alombekende patroon vond ik hier, maar ik maakte het zonder ritszakje vooraan ('t moest snel gaan, de week erna had ze al haar eerste les!). De lintjes maakte ik zelf, gewoon uit de stof die ik als voering gebruikte. Met dit resultaat, door dochterlief vakkundig op de grond tentoongespreid:
Ikzelf nam vorige zaterdag verlof om toch haar eerste balletles mee te kunnen maken... Helaas, geen ouders toegelaten tijdens de les! En toch was het de moeite, al die kleine huppeltjes in hun roze kostuumpjes. Stien haar gezicht toen ze uit de les kwam, sprak ook boekdelen: dit is een goeie beslissing geweest! Ze vraagt nu zelfs geregeld wanneer het terug zaterdag is, ze ziet zo uit naar haar volgende les. Hier wordt deze mama vrolijk van!
Voor de opmerkzame geesten: ja, mijn linkerkant komt over mijn rechterkant i.p.v. omgekeerd, maar dat is bewust zo gekozen, omwille van 'mammomorfologische' redenen...
En ondertussen gebeurde vorige donderdag, 15 september, ook dit:
Helaas, groot feest was het niet, 't arm schaapje was ziek... En ze is er nog altijd niet door, integendeel, de koorts steekt terug de kop op... We hopen op beterschap, zondag is namelijk haar feest!! Gelukkig ziet ze er zelf niet zo overdreven van af, ze lacht nog, speelt nog, eet nog vrij goed, slaapt vrij goed,... Ach wat, ze is een sterke meid, ze komt er wel terug bovenop!