dinsdag 20 september 2011

update

Er valt vanalles te vertellen, te beginnen met dit:
Dochter Stien is 2 weken terug op 't laatste moment ingeschreven voor balletles... Jaja, balletles... We weten al langer dat dansen wel haar ding is, dat ze van kleine, fijne échte meisjesdingen houdt, dat roze haar lievelingskleur is,... Eigenlijk was het logisch, ballet, maar toch... Als je daar zelf helemaal niets van afweet, en van nature al een twijfelaar bent, wordt die stap niet gauw gezet... Uiteindelijk besloten we dat we het gewoon maar moesten proberen, en dan zien we wel. Amai, het kind haar gezicht toen we haar vroegen of ze zin had om ballet te doen... Ze zag het volledig zitten, en de foto's op de site van de school waar we ze uiteindelijk inschreven, deden haar al dromen van een mooie balletcarrière... Er moest niet veel meer getwijfeld worden! De volgende zaterdag kon er gelukkig nog net ingeschreven worden, en in de namiddag werd al onmiddellijk alle vestimentaire toebehoren aangeschaft. Man, was dat kind gelukkig met haar varkentjesroze tutu! Ze heeft toen het ganse weekend van 'show' gedaan, ze glunderde! Poseren voor de foto deed ze dan ook maar al te graag...
Geef toe, een natuurtalent, niet? En dan had ze nog niet eens les gehad ;-)
Ik vond dat dit op zijn minst een bijhorend tasje verdiende om alles netjes op te bergen, want voor zo'n kostuum moet zorg gedragen worden! Dus kroop ik maar achter de naaimachine. De stofkeuze liet ik volledig aan de dochter over, en ja, ze bleef bij het rozige thema... Het alombekende patroon vond ik hier, maar ik maakte het zonder ritszakje vooraan ('t moest snel gaan, de week erna had ze al haar eerste les!). De lintjes maakte ik zelf, gewoon uit de stof die ik als voering gebruikte. Met dit resultaat, door dochterlief vakkundig op de grond tentoongespreid:
Ikzelf nam vorige zaterdag verlof om toch haar eerste balletles mee te kunnen maken... Helaas, geen ouders toegelaten tijdens de les! En toch was het de moeite, al die kleine huppeltjes in hun roze kostuumpjes. Stien haar gezicht toen ze uit de les kwam, sprak ook boekdelen: dit is een goeie beslissing geweest! Ze vraagt nu zelfs geregeld wanneer het terug zaterdag is, ze ziet zo uit naar haar volgende les. Hier wordt deze mama vrolijk van!

Vorige zaterdag hadden we ook de eer uitgenodigd te zijn voor een trouwfeest. Een ideale gelegenheid om het Van Katoen Halterjurkje van Mme Zsazsa toch nog te maken! Want een zomerversie is er, wegens tijdgebrek en andere projecten, bij mij niet van gekomen... Stofjes komen uit Oostende (rood en blauw, mijn favoriete kleurcombinatie voor 't moment!), elastische biais onderaan en kersapplicatie komen van bij bambiblauw. Die elastische biais, wat een uitvinding! Alleen moet ik hem de volgende keer wat meer spannen bij het aanstikken, het boordje heeft de neiging wat om te krullen... 

Voor de opmerkzame geesten: ja, mijn linkerkant komt over mijn rechterkant i.p.v. omgekeerd, maar dat is bewust zo gekozen, omwille van 'mammomorfologische' redenen...


En ondertussen gebeurde vorige donderdag, 15 september, ook dit:
Helaas, groot feest was het niet, 't arm schaapje was ziek... En ze is er nog altijd niet door, integendeel, de koorts steekt terug de kop op... We hopen op beterschap, zondag is namelijk haar feest!! Gelukkig ziet ze er zelf niet zo overdreven van af, ze lacht nog, speelt nog, eet nog vrij goed, slaapt vrij goed,... Ach wat, ze is een sterke meid, ze komt er wel terug bovenop! 

woensdag 14 september 2011

fier

Het moet hier niet altijd over de kindjes en mijn naaisels gaan.
Deze keer is het de beurt aan mijn liefste, 'papakers'. 
Ik ben best wel fier op zijn 16 en 19!!

zaterdag 3 september 2011

De pennenzak voor euh... dubbele perfectionisten?

Pennenzakken, ik zag al een aantal prachtexemplaren de revue passeren in blogland. En ik heb al van kindsbeen af een zwak voor alles wat met schrijfgerief te maken heeft, dus ik moest er gewoon ook een maken. Voor mezelf. Als oefenexemplaar. Zodat ik volgend schooljaar, tegen de tijd dat dochterlief klaar is voor het eerste leerjaar, een voor haar kan maken. 


De stofkeuze was snel gemaakt. Mijn eerste stofaankoop, bij vermiljoen, een stofje dat ik nog steeds prachtig vind! Ik maakte er al een kleedje uit voor Stien, mijn eerste naaiproject! ('t stofje zit hoofdzakelijk aan de achterkant...)




En nog een kleinigheidje tussendoor, om mijn naaimachinenaalden in stijl op te bergen (patroon: piramidetasje van eloleo): 




Maar een pennenzak dus. Patroon? Niet moeilijk te vinden, en gezien ik een beetje perfectionistisch ben, ging ik resoluut voor deze versie. Heldere uitleg, duidelijk foto's, alles ging naar wens! Maar dan, stap 5 van het perfectionistenexemplaar... Gefoefel en gepruts alom, dat met die speldjes voor de hoeken en zo... Tot ik op het idee kwam om de binnenstof exact op de buitenstof te leggen, en dan het stiksel van op de buitenstof eenvoudigweg te overstikken. (Wie het al eens maakte, zal hopelijk een beetje begrijpen wat ik bedoel...) Als je een beetje nauwkeurig werkt, geeft dit een perfect resultaat, zonder gefoefel met speldjes in de hoeken! Een voldaan, trots gevoel gaf het mij... En er zijn nog voordelen:


- Voering en buitenstof zijn aan elkaar gestikt, dus geen last van 'imperfecte verschuivingen', zoals 'anoniem' aanhaalt...


- Stap 1, 2 én 3 van het perfectionistenexemplaar kunnen zowaar overgeslagen worden! Geen losgetorn en gehecht nodig dus. Enkel ervoor zorgen dat de naad waar buitenstof en voering aan elkaar gestikt zijn (wat dus hier losgetornd en gehecht wordt), op de loodlijn van je tekendriehoek komt te liggen, zorgen dat je zowel links als rechts 3 cm uitkomt, lijn tekenen op ofwel buitenstof, ofwel voering, en het boeltje stikken. Voila!


Wegens enthousiasme over deze vereenvoudiging, geen foto's van de werkvorderingen... Jullie zullen genoegen moeten nemen met het eindresultaat:




Wat ik nog bedacht toen ik het eindresultaat aanschouwde: als je een rits gebruikt die je langs beide kanten kan openen en sluiten, dan heb je zowaar een omkeerbare pennenzak! 


Maar dat is voor een volgende keer...

Des winters

Tot een paar dagen terug zat ik al helemaal in herfst- en winterstemming. De zomer was voorbij, zo scheen. Tijd dus om op meisjeslaarsjesjacht te gaan! En het was niets te vroeg... Ik ben een twijfelaar, een eeuwige twijfelaar... Maar soms val ik op iets waarvan ik direct weet: dat is het! Zo ook bij de laarsjes voor Stien. Het had geen zin om verder te zoeken, ik wist dat ik niets beter zou vinden. Dus hop, naar de winkel! De laarzen waren oorspronkelijk beschikbaar van maat 24 tot maat 41, in 4 kleuren. Van de kleur die ik wou, waren er echter slechts 2 maten meer... Maar het geluk was aan onze kant, er was nog een 28!




Ze heeft ze (gelukkig) nog niet echt kunnen aandoen, gezien het tegenwoordig meer weer is voor dit:




(Dat ze ze vandaag bij het naar binnen komen in het oog kreeg, en er dan maar in haar blootje mee heeft rondgelopen, daar zwijg ik nu even over...)


Maar dan... Kleine zus verdiende ook wel iets, vond ik... Ze stapt dan wel nog niet rond, rechttrekken gaat tegenwoordig voor niets, en het liefst nog aan mijn broek/rok/been. Met een beetje geluk zet ze haar eerste stapjes aan de hand op haar verjaardag! Niet dat ze hiervoor echt schoentjes nodig heeft, maar ik wou toch iets moois, praktisch én degelijk voor aan haar voetjes. In de Quartier Bricolé had ik al af en toe schitterende dingen zien staan in de etalage. Ik ging op onderzoek, en kwam uit bij dit merk: caval. Op en top Belgisch, en o zo mooi... Bijna bij toeval ontdekte ik dat er bij hippeschoentjes tot eind augustus wat korting te rapen viel, dus mooi meegenomen! Voetjes gemeten, maat uitgezocht, besteld en... voila, enkele dagen later aan huis geleverd! 



Geef toe, staat ze er niet beeldig mee?



En nu nog leren stappen...