My little big girl...

...heeft een stap gezet... Zaterdag deed ze haar eerste communie én groeifeest. 

Een prachtig feest was het, thema 'bomen'. Over groeien en loslaten, 'ge moogt zijn wie ge zijt', een plaatsje zoeken in het bos, altijd maar opnieuw, seizoen na seizoen, ...

Op de school van Stien wordt de invulling van de viering(en) aan de ouders van de kinderen toevertrouwd. Een intensief werk, maar het geeft zoveel voldoening... De snoetjes van alle 22 kinderen zaterdag, onbeschrijflijk... Ze genoten met volle teugen, en zij niet alleen! Ik geef toe, ik heb even een traantje weggepinkt, emotie, vooral fierheid. Fierheid en trots op al die mooie kinderen, en dan vooral op dat ene kleine grote meisje... 

Ach, ik zou nog wel even kunnen doorgaan, maar daar zitten jullie waarschijnlijk niet op te wachten... Valt het op dat ik ervan genoten heb? 
Dan laat ik jullie nu even meegenieten van mijn dochter!

Eigenlijk wil ik jullie vooral het kleedje laten zien...

Na een aantal testversies, is het misschien niet helemaal geworden wat jullie verwacht hadden, maar hé, er hoort wel een verhaal bij...

Het stofje is echt vintage, jawel... Minstens 50 jaar oud, echte zijde uit het Oosten. De buurvrouw van mijn ouders was ontzettend handig en verzamelde vanalles en nog wat om mee te knutselen en te prutsen. Via haar man, die handelde in stoffen, is er o.a. ooit een rol echte zijde bij haar terechtgekomen. Na haar overlijden ruim 10 jaar geleden, besloot haar dochter, die niet zo geïnteresseerd was in al die stofjes van haar moeder, om deze en andere stoffen en toebehoren aan mijn moeder te geven, wetende dat zij wel naaide en dit met dank zou aannemen. 
Al jaren ligt de rol stof dus in de kelder bij mijn moeder, zorgvuldig opgeborgen, want (minstens emotioneel) wel van belangrijke waarde. Te wachten op een bestemming. Die nu eindelijk gekomen is... Het stofje is echt prachtig van kwaliteit en dessin, maar wel vrij fragiel... Ik heb even goed moeten slikken vooraleer ik er mijn schaar in durfde zetten, maar ik ben zo ontzettend blij met het resultaat. 
En de dochter nog het meest van al, een echt zwierkleedje, mét (zelfgemaakte) tule-rok!
Maar goed, genoeg verteld, ik laat jullie nog even meegenieten...

Een filmpje heb ik niet, maar zo kunnen jullie zich het zwier-effect misschien wel een beetje voorstellen...

Voor de geïnteresseerden: het patroon is een aangepaste versie met kapmouwtjes uit stof-voor-durf-het-zelvers, een beetje op maat gemaakt voor de smalle dochter. Vandaar de eerdere testjurkjes! 

Van de viering zelf heb ik geen foto's. Ik startte wel met fotograferen bij het begin van de viering, bij de levenscirkel met meter en peter. 

(En ja, met kousenbroek en truitje, ondanks de prachtige dag was het toch frisjes...)
Het vervolg van de viering werd binnen gedaan, met o.a. deze foto als resultaat...

Dus besloot ik maar wijselijk om het fototoestel weg te steken en verder gewoon ten volle te genieten van de vieringen... Want zo'n mooie momenten kunnen nu eenmaal moeilijk op beeld geplakt worden...