Verwarrende tijden...

Het einde van het jaar, traditioneel een periode van heel wat feestelijkheden ten huize mamakers!

Elk jaar word ik in december zelf een jaartje ouder, maar ook Stien mag in december telkens een extra kaarsje uitblazen... We zitten ondertussen al aan 7... 

Bij een kinderverjaardag hoort natuurlijk een kroon! (Ik zeg wel degelijk kinderverjaardag, aja, want zie je mij al met een kroon rondlopen? Niet dus...) Dochterlief mocht zelf het stofje kiezen, en koos vol goeie smaak voor de 'calamity rouge' van Petit Pan. De achterkant moesten hartjes zijn... 

En omdat ik me wat schuldig voelde omdat het eigenlijk al veel te lang geleden is dat ik nog eens iets voor de eigen dochters maakte, beloofde ik haar een rokje in hetzelfde stofje. Een eenvoudig rimpelrokje uit 'allemaal rokjes'. Om het een wat extra speels effect te geven (want geef toe, 7 jaar is toch nog een heel speelse leeftijd hé), maakte ik er onderaan een rij bolletjes aan vast. Waardoor de dochters het rokje omdoopten tot 'piepollerokje'... Tja, woorden verzinnen, dat hebben ze van de papa!

Maar december, daarin worden normaal gezien ook nog andere dingen gevierd dan verjaardagen. Kerstmis bijvoorbeeld. 

Ook op het werk is er jaarlijks een kerstfeest met een activiteit en etentje. Al zal dat vanaf dit jaar nooit meer hetzelfde zijn als voorheen... Maandag nietsvermoedend toekomen op het werk en te horen krijgen dat een van je collega's geheel onverwacht is gestorven, het is een irreële ervaring... Absurd, niet te vatten, heftig... Zaterdag op het werk nog niets aan de hand, zondag, dag op dag op zijn 63e verjaardag, alles voorbij...

De boodschap is bij mij nog steeds niet goed aangekomen, zo voelt het aan... Het kerstfeest van gisteren werd vervangen door een samenzijn, waar plaats was voor iedereen om te zeggen en te doen wat moest en wat elkeen nodig achtte... Hecht, warm, respectvol... Op zo'n momenten besef je pas hoe je het getroffen hebt met je collega's... 

Omdat ze er nu toch eenmaal waren, werden de pakjes dan toch maar uitgedeeld. Via lotje was vooraf bepaald voor wie je iets moest voorzien. Voor een fijne collega (ik heb eigenlijk alleen maar fijne collega's) maakte ik een omkeerbaar boodschappentasje uit 'zo geknipt'. Het stofje heb ik al vrij lang liggen, van bij Koekepeertje. 

En toch, pakjes in deze situatie, het is wat bevreemdend...  Maar zoals een spreuk in een van de andere pakjes zei: "Life is what happens to you while you're busy making other plans"... Carpe diem, dus...

Slaap zacht, E., we zullen je missen...